Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

"Είμαι στην Αθήνα, ανάθεμά την ώρα!"



ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΕΛΑΤΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ (;)
Όποιος και να τα φέρνει, όπως και αν προέκυψαν, μέσα σε μια ιδιαιτέρως ταραγμένη εποχή, τα δικά μας «μωρά» είναι ευλογημένα…
Μάρκο
Νικολέττα
Σοφία
Έλενα
Αθηνά
Σπύρο
Βασίλη
Τάσο…
Αχ, Θεέ μου:
Κάθε φορά που κινδυνεύουμε, εσύ μας στέλνεις βοήθεια, με τον πελαργό ή όχι δεν έχει σημασία, κι εμείς εκεί- εκεί… στη Β΄ Εθνική!!
Μπράβο και στους μεγαλύτερους… που κοίταξαν προς το μέρος που έρχεται αυτή η βοήθεια:
Προς τον ουρανό!!
-Να μπορούμε να ελπίζουμε πως ίσως κάποτε… αλλάξουμε κατηγορία;
Τα παιδιά τρέχουνε- κάτω στον κάμπο- δε θα μας περιμένουν για πολύ ακόμα…
ΤΟ ΚΟΡΟ
Εμείς οι παλαιότεροι, που έχουμε εικόνες, ήχους, και κλίμα, από το παλιό Κόρο μέσα στο μυαλό και τη ψυχή μας, είναι δύσκολο να κρίνουμε-αντικειμενικά- πώς- είναι το Κόρο σήμερα. Μπορεί να αδικήσουμε κανέναν και αυτό δεν το θέλουμε.
Η αλήθεια είναι ότι έχει καλές και πολλές φωνές. Ο Μαέστρος είναι εργατικός και επαρκής, και… λίγο πεισματάρης, όπως όλοι οι Μουσικοί. Από τον Ορφέα, μέχρι σήμερα…
Το θέμα είναι να καταφέρει να πάρει την Ευρυδίκη από τον Άδη, μια και καλή!
Και γι’ αυτό
Ένα Τραγούδι μόνο
Δεν φθάνει…
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗ 14/8/2011
Αχ, παπά Σταμάτη:
Τι να τις κάνει ο βαλανίτης τις νουθεσίες και τα «έλα εδώ παιδί μου»των Ιερατείων, που δεν του προσφέρεις, και δεν τα ζητάει κι όλας;
Ο βαλανίτης θέλει φωνή καμπάνα και τονισμένη. Προπάντων τονισμένη! (Τα άλλα) θα τα βρούμε…
Είναι μέσα- όλα (τα άλλα)- στη «Μέθεξη» που προ(σ)κλήθηκε την ώρα της Λειτουργίας τη 14/8/2011…
Αρχηγός- ποιος άλλος;- ο παπά Σταμάτης!
Ψάλτες: ο Τσέλης, ο Κλίκος, η αφεντιά μου, και ο Στάθης τση Βουνιότσας!
Ειλικρινά το λέω:
Είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσει ο άνθρωπος με τη Δημιουργία!!!
ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ
Με κάλεσαν στο Πανηγύρι στ’ άλλο χωριό.
Έκανε κρύο
Δεν ήταν κανείς εκεί.
Νομίζω πως είδα κάπου μακριά
Έναν παλιό μου φίλο.
Ένιωσα μεγάλη ανάγκη
Να τραγουδήσουμε μαζί
Τραγούδια λυπημένα και παλιά.
Ήτανε όμως αργά.
Γύρισα και κοίταξα προς το Νεκροταφείο
Που ήταν δεξιά μου:
Έσφυζε από ζωή.
Ύστερα κοίταξα προς το Πανηγύρι
Που ήταν αριστερά μου:
Ερημιά…
Είπα, μέσα μου:
Βαλανιό, και πάλι Βαλανιό.
«Από ‘δω θα με πάρουνε…»
Που έλεγε και η νόνα μου!!
Χρήστος Κρασάκης.
22/8/2011.
Άμα θέλεις βάλτο.
Είμαι στην Αθήνα, ανάθεμά την ώρα!
Χρήστος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: