Δεν παιζόμαστε με τίποτα!!!!!

Το Βαλανειό απέκτησε δικό του μετεωρολογικό σταθμό.

Τον έφτιαξε ο Ιάκωβος Βασιλάκης (του Νταλιμάτσια) και είναι ο ιδιοκτήτης του μετεωρολογικού σταθμού.

Ο Σταθμός εκπέμπει διαδικτυακά και μάλιστα φιλοξενείται σε ένα από τα μεγαλύτερα site, το meteoclub.gr.

Απο το παρακάτω link μπορείτε να βλέπετε τις καιρικές συνθήκες που προβλέπεται να επικρατούν στο χωριό.

http://valanio-kerkyra.meteoclub.gr/


Σύντομα θα έχουμε και σταθμό Μαμούλος, Κάτω Ρούγας, Ντόλου  κλπ  (χεχε)



 

Το μεγάλο μας Τσίρκο.

Έγινε με επιτυχία η καθιερωμένη θεατρική παράσταση  από τα παιδιά του χωριού.

Γράφει η Ανθή Κωστελέτου

Καλής εσπέραν αφεντάδες , καλώς ορίσατε κυράδες, απόψε θα παρακολουθήσετε αποσπάσματα από το μεγάλο μας τσίρκο.

Το έργο γράφτηκε το 1973 μέσα στην χούντα .

 Ο Κοφτερός σχολιασμός της Ελληνικής περιπέτειας  και  της παθογένειας του Ελληνικού  Κράτους το καθιστά επίκαιρο και στην Ελλάδα των μνημονίων.

Στην Ελλάδα που σαν τον Κρόνο τρώει τα παιδιά του από την αρχαία Ελλάδα που το μαντείο εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών , στους αυτοκράτορες του Βυζαντίου , στο  ’21 , στον  Όθωνα και στις μεγάλες δυνάμεις , στο Σύνταγμα και στους αγώνες του λαού , στον ήρωα του ’21 που έφερε την λευτεριά και έγινε δούλος των ξένων δυνάμεων και έπειτα στη Σμύρνη , στο ’40 και τέλος στα δικά μας , στο σήμερα και στους αγώνες των λαών για ελευθερία και για δημοκρατία , σε εποχές δύσκολες που το τέρας δείχνει του πρόσωπό του.

Η ετήσια συναυλία της χορωδίας μας

Το Σαββάτο το βράδυ που μας έρχεται (10 Αυγούστου) θα γίνει η ετήσια συναυλία της χορωδίας του Βαλανειού "Το Κόρο".

Θα είναι μια εξαιρετική βραδιά του Αυγούστου με ωραία τραγούδια που τα ετοιμάζουν καιρό τα παιδιά της χορωδίας.

Ο μαέστρος μας Αλέκος χαρτοφύλακας και τα μέλη της χορωδίας θα έχουν την τιμητική τους.

Αξίζει να την παρακολουθήσουμε όλοι.

Την παραπάνω βδομάδα θα τραγουδήσουν για τους Σωκρακίτες.

Η Πλατειούλα του Σωκρακίου θα είναι πολύ όμορφη.

Θα τους συνοδεύσουμε και εκεί.

Χορευτική βραδιά στο χωριό

Ωραία και δροσερή η βραδιά  εχτές το βράδυ στο χωριό.

Ο Πολιτιστικός μας σύλλογος οργάνωσε μια  βραδιά με χορευτικά παραδοσιακά συγκροτήματα  από διάφορα χωριά.

Πολύς κόσμος στην πλατεία μας, μας δόθηκε η δυνατότητα να συναντηθούμε και αρκετοί να χορέψουν μαζί με τους καλεσμένους μας.

Η Μάντε έκανε την παρουσίαση των συγκροτημάτων πολύ ωραία και ο Μάρκος  φρόντιζε την μουσική.

Πάντα τέτοια!

Εξαιρετική η συναυλία της "Γειτονία" στο Σωκράκι.

Το πολυφωνικό αυτό συγκρότημα των Κυνοπιαστών μας κράτησε όλη νύχτα μαγεμένους

.

Τα πολυφωνικά τραγούδια της Κέρκυρας είναι σπάνιο είδος της μουσικής μας παράδοσης.

Έχουν την ρίζα τους στα πολυφωνικά της Ηπείρου, των Βαλκανίων και της Κάτω Ιταλίας.

Διαδόθηκαν την βυζαντινή εποχή από μετανάστες και καλόγερους του Βυζαντίου μετά την δεύτερη εικονομαχία και έχουν θρησκευτική δομή.

Ένας σολίστας (ο Πάρτης) τραγουδάει μόνος τον στίχο και ακολουθεί ο υπόλοιπος χορός (οι Ισοκράτες).

Είναι σαν βυζαντινή λειτουργία αλλά με τραγούδια ερωτικά η κοινωνικού περιεχομένου.

Στην Κέρκυρα κυριαρχούν είδη μουσικής που έχουν την ρίζα τους στην Αναγέννηση (Όπερα, Τετραφωνικές χορωδίες, αρέκια κλπ.

Ωστόσο είμαστε τυχεροί που ορισμένα χωριά διατήρησαν και το πολυφωνικό τραγούδι.

Η εκτέλεση του πολυφωνικού αυτού τραγουδιού είναι φανερό οτι προέρχεται από το γενικότερο ρεύμα του πολυφωνικού τραγουδιού των περιοχών που προαναφέραμε αλλά έχει πιο "Κερκυραϊκό χρώμα".

Ίσως θα ήταν ωφέλιμο να γίνει μια παρουσίαση των δύο πολιτιστικών ρευμάτων και της ιστορικής τους διαδρομής στην περιοχή μας σε μια εκδήλωση.

Συγχαρητήρια στον "Φιλοπρόοδο σύλλογο Σωκρακίου" στον Σπύρο, τον Αλέξανδρο, το Άγγελο και όλα τα παιδιά που συνέβαλαν να γίνει αυτή η εκδήλωση καθώς και στις εκπληκτικές γυναίκες (και άνδρες) της "Γειτονίας" των Κυνοπιαστών.

Ευχαριστούμε αδέλφια!

Το ποτάμι στο βαλανειό

Διαβάστε εδώ το αφήγημα του συγχωριανού μας Γ. Ράδου στο Corfu Press

http://www.corfupress.com/news/2011-02-07-01-55-22/28896-to-potami-sto-balaneio

Η Τζία μου η «Μπεμπούλα»

Θυμάμαι που όταν με πήγαινε ο πατέρας μου στο Μαντούκι για να δούμε τη θειά την Μπεμπούλα την προηγούμενη νύχτα  δεν κοιμόμουν.

Το ταξίδι εκείνα τα χρόνια από το χωριό στην πόλη ήταν  σαν να  ταξίδευες στην άκρη του κόσμου.

Αγωνιούσα για τη μαγεία του ταξιδιού αλλά αγωνιούσα και για το μεσημεριανό γεύμα της Κυριακής στο σπίτι της Θειάς μου της Σοφίας . Για κάποιο λόγο η Νόννα μου η Βανθία την έλεγε «Μπεμπούλα» και της έμεινε .

Μας έβραζε μακαρόνια από του Ζαφειρόπουλου , πεντανόστιμα με σάλτσα φρέσκιας ντομάτας.

Στο εργοστάσιο του Ζαφειρόπουλου δούλευαν τότε πολλοί εργάτες από το Μαντούκι  και σχεδόν όλοι προμηθευόταν μακαρόνια από εκεί  φτηνά η και δωρεάν, δευτέρας διαλογής.

Έβαζε η Τζία  μια τεράστια μαυρισμένη  κατσαρόλα  στη στιά και μαγείρευε στο μικρό κηπάριο έξω από το σπίτι με ξύλα. Εκεί ζέσταινε και νερό για να πλυθούν. Νομίζω υπήρχε και μια βρύση με μια πέτρινη γούρνα.

Το σπίτι της θειάς μου στο Μαντούκι ήταν ένα μικρό δωμάτιο χωρίς παράθυρο που χώραγε ίσα- ίσα  ένα διπλό κρεβάτι και ένα τραπέζι μπροστά στο κρεβάτι .  Άλλοι καθόταν στο κρεβάτι και  οι υπόλοιποι γύρω- γύρω.

Εκεί μέσα μεγάλωσε τέσσερα παιδιά σε συνθήκες ανείπωτης φτώχειας .  Τα μάλωνε , τα κυνηγούσε  τα έβαζε να πλυθούνε με το ζόρι σε μια  τσίγκινη λεκάνη. Είχε ταχτεί στα καθήκοντα του σπιτιού ολοκληρωτικά.

Μου φαινόταν πολύ άθλιο σε σχέση με το σπίτι μας στο χωριό αλλά μου αρέσανε πολύ  τα μακαρόνια με την κόκκινη σάλτσα.

Μου άρεσε ακόμα που όλο το πρωί παίζαμε  έξω με τον Σταμάτη, την Κασσιανή, τον Ιωσήφ,  τον Σπύρο και τα παιδιά της γειτονιάς.

Όταν κατηφορίζαμε  τρέχοντας προς την Ξενοφώντος Στρατηγού ήταν σαν να είχαμε κάνει μια μεγάλη απόδραση με  σοβαρές συνέπειες.

Ο Θείος μου ο Νίκος ήταν ένας  οικοδόμος ψηλός, αδύνατος, πολύ μελαχρινός (μαυριδερός) και απόμακρος .

Ο Πάππους μου ο Σταμάτης  τον έλεγε «Μόρο» (Moro = Μαυριδερός)  και έλεγε ότι όλοι οι Μαντουκιώτες είναι μαυριδεροί γιατί  ήταν  πειρατές και τσιγγάνοι  που ήρθαν από την Ισπανία.

 Στα παλιά πανηγύρια του Μαντουκιού , έλεγε ο Πάππους , οι άντρες φορούσαν χρυσές μποκολέτες στα αυτιά.

Η Νόννα μου με απειλούσε λέγοντας ότι άμα  δεν φάω το φαί μου θα φωνάξει τον «Μόρο».

Τότε έβλεπα  εφιάλτες τα βράδια με «μόρους»  που φορούσαν  μποκολέτες στα αυτιά να χορεύουν σαν τους  διαόλους γύρω από τις φωτιές και εγώ τρομοκρατημένος να τρώω «μανέστρα κολομπίμπιρη» με το ζόρι.

Τα χρόνια εκείνα η ανέχεια στο σπίτι συνοδευόταν από γενική έλλειψη στην αγορά . Έλλειψη ρούχων , έλλειψη παπουτσιών , έλλειψη τροφίμων.

Και σήμερα υπάρχει  ανέχεια αλλά συνοδεύεται από αφθονία στην αγορά. Ετούτο είναι χειρότερο νομίζω.  Δυσκολεύεσαι να δικαιολογήσεις την φτώχεια .

Πέρασαν τα χρόνια . Φύγαμε από την Κέρκυρα και  το σπίτι της  Τζίας  τσι Μπεμπούλας  έμεινε μια θολή ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων.

Τα παιδιά μεγαλώσανε και κάνανε οικογένειες. Ο Θείος ο Νίκος εγκατέλειψε την Μπεμπούλα .

Δεν το βαλε κάτω ακόμα και τότε . Έφτιαξε την παρέα της  με τους συνομηλίκους της  και λίγο με την μικρή της σύνταξη , λίγο με την βοήθεια των παιδιών της, άρχισε τα ταξίδια.

Γυρίσανε όλη την Ευρώπη.

Όταν την έβλεπα να έρχεται από το κομμωτήριο της φιλούσα το χέρι.

«Παππάς είμαι και μου φιλάς το χέρι;» μου έλεγε γελώντας.

«Τζία μου …  δεν φιλάω το χέρι σε παπάδες . » της έλεγα.

«ΠΑΠΑΝΤΗ»

Ο κύριος Κώστας δεν κοιμάται καλά τα βράδια.

Αγωνιά για την  γυναίκα του που είναι άρρωστη.

Αγωνιά για την σύνταξη του που διαρκώς μειώνεται.

Αγωνιά για τα φάρμακα.

Αγωνιά για πολλά ο κύριος Κώστας και αισθάνεται αδύναμος.

Νοιώθει ότι πλησιάζει το τέλος της ζωής του.

Αγωνιά ακόμα και για την «Παπαντή».

Ο Κώστας γεννήθηκε στους Καστελάνους μέσης .

Τα παλιά χρόνια το σπουδαιότερο γεγονός του χρόνου για τους κατοίκους αυτού του χωριού ήταν  το πανηγύρι της Υπαπαντής.

Την ημέρα εκείνη ερχόταν επισκέπτες από όλη την Κέρκυρα στο χωριό. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα πανηγύρια.

Ξεκίναγαν παρέες με τα πόδια  η με τα κάρα από παντού για να πάνε στους Καστελάνους Μέσης.

Για να πάει τότε κάποιος στο πανηγύρι θα έπρεπε να περπατάει όλη μέρα, να  βρει τρόπο να κοιμηθεί το βράδυ και να γυρίσει   πίσω την επομένη.

Πολύς κόπος.

Ο  κύριος Κώστας στεναχωριέται γιατί το γνωστό παραδοσιακό τραγούδι  «Παπαντή»  έχει παραποιηθεί.

Πρόσθεσαν άλλους στίχους .

Το αλλοίωσαν και το έκαναν να φαίνεται αστείο.

Δεν έχει άδικο. Μερικές φορές είναι να ντρέπεσαι για την κατάντια των τραγουδιών μας.

Μου τα λέει όλα αυτά ο κύριος Κώστας και βουρκώνουν τα μάτια του.

Του υποσχέθηκα να αποκαταστήσω την «Παπαντή» .

Να μην θρηνήσουμε δύο θανάτους.

Τα λόγια του τραγουδιού είναι τα παρακάτω.

Το βιντεάκι  είναι  ένα απόσπασμα του τραγουδιού από  μια παρέα  του Βαλανειού πριν από χρόνια.

Εγώ παπούτσια δεν έχω

Στην Παπαντή να πάω

Ο Φτύμιος* μου νάναι καλά

Κι’ απ’ άλλο χρόνο  πάω.

Και το κερί που σού  ταξα

Παρθένα Παναγιά μου

Θα σου το φέρω άλλη φορά

Για να χω την υγειά μου.

Με το πλυμένο του βρακί

Και  ξούρισμα στην τρίχα

Ο Φτύμιος μου θα τραγουδά

Με μια φιοράδα τρίτσα*.

Καλότυχοι καλόμοιροι

Όπου έχουνε και τρώνε

Και  γω  σπέζα* δεν έφαγα

Μέσα από τσου Φωτώνε*.

Φτύμιος = Ευθύμιος

Φιοράδα Τρίτσα = Ψάθινο καπέλο  στολισμένο με λουλούδι.

Σπέζα (Spesa) = Ψώνια . Τρόφιμα που δεν παρήγαγε μια οικογένεια και έπρεπε να τα αγοράσει.

Φωτώνε =  Τα φώτα. Η Εορτή των φώτων.

                                          

Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας από το Κόρο του χωριού μας

Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας απο το κορο του χωριού μας

Το βίντεο από την κοπή της πίτας στο youtube μπορείτε να το βρήτε εδώ για να το κοινοποιήσετε πιο εύκολα.

http://www.youtube.com/watch?v=Brcwy3hzsGQ