Κάποτε ήτανε στο Μαθράκι ένας δάσκαλος Βαλανίτης που τονε λέγανε Μεσημέρη.
Ο Δάσκαλος είχε δυό παιδιά , ένα αγόρι και ένα κορίτσι . Το αγόρι έγινε αστυνόμος στην Αθήνα και οι φίλοι του τον λέγανε "Μπέκα" απο τόν ήρωα των μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή.
Η κοπέλα λέγοταν Μόσχα και μετανάστευσε στην Αμερική όπου και πέθανε. Η Μόσχα είχε βαφτίσει τον πατέρα μου.
Ο αστυνόμος στην Αθήνα ήταν ο πατέρας του Σταμάτη Μεσημέρη.
Ο Σταμάτης Μεσημέρης (του Μπέκα) σπούδασε Πολιτικές επιστήμες και κλινική ψυχολογία.
Τα καλοκαίρια, όταν ερχόταν στο χωριό, εδινε και τις συμβουλές του στην μάνα μου που έπασχε απο κατάθλιψη. Της έλεγε να προσπαθεί να βλέπει την καλή πλευρά και να μην το βάζει κάτω.
Μου τάλεγε αυτά η μάνα μου!
" Ο Μπέκας - παιδί μου- μουπε ότι και τα πιό άσχημα έχουν μιά καλή πλευρά και να προσπαθήσω να την βρώ."
Ο Σταμάτης εκτός απο την κλινική ψυχολογία διέπρεψε και ως ποιητής , τραγουδοποιός, συνθέτης και τραγουδιστής . Έγινε γνωστός με τα τραγούδια του σε όλη την Ελλάδα . Εβγαλε πολλούς δίσκους , έκανε πολλές συναυλίες και πολλοί σπουδαίοι τραγουδιστές τραγούδισαν τα τραγούδια του.
Η μάνα μου , ωστόσο , τον θαύμαζε ώς γιατρό . Οταν της έλεγα ότι έχει γίνει διάσημος για τα τραγούδια του, με άκουγε αδιάφορα.
Όταν μιλάς για την μουσική στο χωριό μας είναι σαν να μιλάς για κάτι κοινότυπο, κάτι που όλοι κάνουν και που δεν έχει νόημα να θεωρείται ξεχωριστό.
Δέν έχει νόημα να γράψω πολλά για την ζωή και το έργο του Σταμάτη. Ο καθένας μπορεί να βρεί πλήθος αναφορών σε μουσικές ιστοσελίδες και μουσικά περιοδικά.
Παραθέτω όμως ένα απόσπασμα απο μιά συνέντευξη του στο περιοδικό Μουσικόραμα .
"...Η Αθήνα των 400 και των 700 euro που μας λένε, που τα «καταπίνει» όλα και τα «ρημάζει» όλα και συνεπώς και το τραγούδι…Ε, αυτή η αντίσταση των ανθρώπων σήμερα ζητάει και άλλα τραγούδια , ζητάει κι άλλο λόγο, ζητάει να βρεθούμε μαζί , «κόντρα» σε μια αγορά……Αν τα χάσουμε κι αυτά , αν σταματήσουν οι «ποιητές των δρόμων, των πεζοδρομίων», πιστεύω ότι θα’χει χαθεί το όνειρο…Θα μου πεις είναι «πεζόδρομοι» κι είναι «αδιέξοδα»…Έλα μωρέ «σαλτάρουμε τις μάντρες» τώρα….Δηλαδή, ποιος άνθρωπος δεν θέλει να βρει μια σχέση με τη «ρίζα» του στο χωριό του; .."Πάντα μου αρέσανε , και μένα, τα βατόμουρα και οι αγριοφράουλες.
Κουράγιο αδελφέ!
Άντε και ένα Ρεμπετομπλούζ να γουστάρουμε!
