Τά παιδιά του χωριού μας,σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, είναι τα πιό ήσυχα παιδια του κόσμου.
Το χειμώνα πηγαίνουν στο σχολείο του Αγρού και το καλοκαίρι είναι όλη μέρα στο δρόμο, στίς παραλίες και το βράδυ μέχρι αργά παίζουν στο χωριό. Και όταν λέμε "μέχρι αργά" ενοούμε μέχρι τις δύο και πολλές φορές (τα σαββατόβραδα) και πολύ αργότερα.
Ένα τέτοιο Σαββατοβραδο που καθόντουσαν στα σκαλιά του Αγιακώβου είδα ένα που είχε αποκοιμηθή, και κανείς δεν ανησυχούσε, και γιατί άλλωστε.
Κάθε καλοκαίρι έχουμε διαμαρτυρίες (απο επισκέπτες κυρίως) γιατί -λένε- τους ενοχλούν τα παιδιά.
Βέβαια εκτός απο τα παιδιά τους ενοχλούν οι μύγες,τα κουνούπια, οι ζάμπες,τα χελιδόνια, ο γάιδαρος της κουμπάρας μου της Κατίνας , ο ταβερνιάρης ακόμα και τα παιδιά της χορωδίας που τραγουδάνε στα σκαλιά του Αγιακόβου.
Τί να κάνουμε δεν γίνεται να τα αλλάξουμε όλα . Οποιανού του αρέσει η ησυχία ας κάτσει στην πλατεία Κολιάτσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου