Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Παίξε γέλασε και σώπα;

Η φετινή θεατρική παράσταση του πολιτιστικού συλλόγου και της θεατρικής του ομάδας ήταν μια πολιτική επιθεώρηση με πολλά τραγούδια, γέλιο και προβληματισμό.
Το σενάριο έγραψε ο Νίκος Κυριάκης
Σκηνοθεσία η Ανθή Κωστελλέτου.
Έπαιξαν οι: Όλγα Βαγιωνίτη, Αθηνά Βασιλάκη, Έλενα Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Βασιλάκη,Εύη Κορδούτη, Τάσσος Κυριάκης, Αντώνης Κυριάκης, Σπύρος Κυριάκης, Σοφία Κωστελλέτου, Μάρκος Κωστελλετος και Νικολέτα Μπίσκου.
Επίσης παρουσιάστηκε ένα απόσπασμα απο την "Φρουτοπία"όπου συμμετείχαν τα μικρότερα παιδιά της θεατρικής ομάδας.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

παρακαλειστε να διορθώσετε το ονοματεπώνυμο της Αθηνάς Βασιλάκη!

Ανώνυμος είπε...

θεωρώ πως αν διαβάσατε το πρόγραμμα της βραδιάς δεν θα κανατε τα εξής λάθη από 'αμέλεια'.
- ο τιτλος της παράστασης ήταν 'παίξε γέλασε και σώπα;' το σημείο στίξης δηλώνει πολλά και κυρίως προβληματισμό!
-επίσης αναφέρετε τους μισούς συμμετέχοντες. Στο μουσικό μέρος της παράστασης συμμετείχαν οι: Αντώνης Βασιλάκης, Σπύρος Βασιλάκης, Εύη Κορδούτη, Θωμάς Κρασάκης, Νίκος Κυριάκης και ο Άγγελος Τσουκαλάς.
-Στη παιδική παράσταση επαιζαν οι μικροί μας φίλοι:Αναστασία, Κατερίνα, Γιώργος, Κέντι, Λάμι, Σταμάτης, Τάσος, Παύλος, Αλεξάνδρα, 'Ολγα, Χρήστος και Αγγελική.

Από την στιγμή που δεν ήσασταν απών καλό θα ήταν να ενημερωνετε ορθά και -όσο σας είναι δυνατόν αμερόληπτα- ΄΄ετσι ώστε τυχόν παραλείψεις σας να μην χαρακτηριστούν ως εμπάθεια.

Υ.Γ. Δυστυχώς ο τρόπος που παρουσιάζετε τα θέματα φαίνεται να είναι στρατευμένος στην διαστρεύλωση της εικόνας του Βαλανειού που άκομψα υπηρετείτε.

Σταμάτης κυριάκης είπε...

Πρώτον ήμουν απών. Δεν είδα την παράσταση και αυτά που έγραψα ήταν αντιγραφή από το πρόγραμα της παράστασης.
Δεύτερον το ερωτηματικό στο τέλος του τίτλου της παράστασης το παρέλειψα νομίζοντας ότι ήταν τυπογραφικό λάθος.
Τρίτον, παρακάλεσα πολλούς που πήραν μέρος στην παράσταση να γράψουν οι ίδιοι και δεν μπορούσαν.
Τέταρτον, δεν έκανα καμία κριτική στο έργο (που δεν έχω δεί άλλωστε) αλλά , εάν το έβλεπα και έκανα κριτική γιατί θα έπρεπε να σου δώσω λογαριασμό;
Τέλος, μπορείς να μου πείς ποιός είσαι και μου απευθύνεσαι με αυτόν τον τρόπο;

Μαρίτσα είπε...

η ανωνυμία δείχνει δειλία

Ανώνυμος είπε...

Καλύτερα θα ήταν να σημειώσετε πως δημοσιευσατε καποιο κομματι του προγραμματος της παράστασης γιατί το πρόγραμμα ανέφερε οτι δημοσιευσα σαν διορθώσεις-προσθέσεις του άρθρου σας,καθώς και άλλα πράγματα..Αφού διαβάσατε το πρόγραμμα θα παρατηρήσατε πως ο τίτλος του έργου (και το σημείο στίξης του) αναγραφοντανε 2 φορες!! Ακόμη θεωρώ πως από τη στιγμή που μιλήσατε με συντελεστές της παράστασης, οπως με ενημερωσατε (και ειλικρινά συγνώμη για την λαθεμένη τοποθετηση μου, νομισα πως ησασταν παρων), θα αναφερθήκατε και στο τίτλο του έργου. Για την απόφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, διασαφηνίζω πως αυτονόητα είναι αποδεχτή στα blogs και ειδικά στο συγκεκριμένο η άποψή σας. Και εσείς όπως και εγώ, φαντάζομαι, είμαστε ελεύθεροι να λέμε τη γνώμη μας. Ωστόσο δυσκολεύομαι να καταλάβω τι σας ενόχλησε στο τρόπο μου, ενώ παρά τον δικό σας συνεχίζω να χρησιμοποιώ πληθυντικό ευγενείας.. Ακόμη πρέπει να σημειώσω πως ονόματα τύπου 'Νίτσα' τα αντιλαμβάνομαι ως ανωνυμία και δεν καταλαβαίνω γιατι η δική μου παρεξηγείται ως δειλία (απάντηση στη μαρίτσα). Εν τέλη θα χαρώ να συζητήσουμε τις απόψεις και πιθανές ενστανσεις μας από κοντά και να είστε σιγουρος πως εγώ θα το επιδιωξω.
καλό σας βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΒΒΑΤΟ

-Δεν ξέχασα τίποτε
όλα είναι στη θέση τους ταχτοποιημένα κατά σειρά
περιμένοντας το χέρι να διαλέξει
μόνο δεν μπόρεσα να βρω τα παιδικά χρόνια
μήτε τον τόπο που γεννήθηκε ο ήρωας του δράματος
μήτε τις πρώτες εντυπώσεις
εκείνες που θυμάται στην πέμπτη πράξη
στην κορυφή της δυστυχίας.
Όλα τα άλλα, να τα, κατά σειρά:
οι προσωπίδες για τα τρία κύρια συναισθήματα
και τα ενδιάμεσα
τα φορέματα με τις βόλτες έτοιμες να κινηθούν
τα παραπετάσματα, τα φώτα
τα σκοτωμένα παιδιά της Μήδειας
το φαρμάκι και το μαχαίρι.
Μέσα σ’ αυτό το κουτί είναι η ζωή όταν αρχίσει να
γίνεται ανυπόφορη,
αν το αφουγκραστείς θα την ακούσεις πως ανασαίνει.
Πρόσεξε μην το ανοίξεις προτού σφυρίξουν οι Ευμενίδες.
Μέσα σ’ αυτό το γυαλί βρίσκεται ο έρωτας του κορμιού
και στο άλλο, που είναι γαλάζιο, ο έρωτας της ψυχής.
Πρόσεξε μην τα αναμίξεις,
και σ’ αυτό το συρτάρι το πουκάμισο του Νέσσου
(πέμπτη πράξη, σκηνή τρίτη)

τα λόγια τα θυμάσαι που αρχίζουν:
Αρκείτω βίος! Ιώ! Ιώ!
Εδώ είναι η σάλπιγγα που γκρεμίζει το παλάτι
και φαίνεται η βασίλισσα μέσα στην ανομία,
αυτός είναι ο διακόπτης των μικροφώνων
θα σ’ ακούσουν ως τα πέρατα του κόσμου.
Εμπρός! Προβολέα! Καλή τύχη!

-Μια στιγμή, ποιος θα είμαι; Ποιόν θα σκοτώσω;;
κι οι άνθρωποι τούτοι που με κοιτάζουν
πως θα πιστέψουν πως η δικαιοσύνη με προστατεύει;
Πως θα πιστέψουν;;
Ω να μπορούσαμε ν’ αγαπήσουμε
τουλάχιστο σαν τις μέλισσες
όχι σαν τα περιστέρια
τουλάχιστο σαν τα κοχύλια
όχι σαν τις σειρήνες
τουλάχιστο σαν τα μερμήγκια
όχι σαν τα πλατάνια…
μα δεν τους βλέπεις, όλοι τους είναι τυφλοί!!
Οι τυφλοί κοιμούνται…

- Θαυμάσια, μπορείς να εξακολουθήσεις.

Γιώργος Σεφέρης.

(Για την αντιγραφή: Χρήστος Κρασάκης.)

Ονόματα ορέ…

Ανώνυμος είπε...

Τώρα πως καταφέρανε το Θωμά του παπά, έναν ορκισμένο μπλουζίστα, από τις υφέσεις στην τρίτη και εβδόμη νότα και το δωδεκάμετρο, να πέσει στα ρε ματζόρε και στο ένα μ’ ένα και να γκαρίζουνε αντάρτικα οι άλλοι… ε αυτό είναι από τ’ άγραφα ή μάλλον είναι για τα Άγραφα!

Θα τρίζουνε τα κόκαλα των Αφροαμερκανών του Μισισιπή, του Τσάρλι Πάτον, του Μπι Μπι Κινγκ, και του Μάντυ Γουότερς!! (μου σηκώνεται η τρίχα παιδιά!)

Κι εμείς θα αναφωνήσουμε: «Α, ρε Θωμά ξεφτίλα- τι γύρευες εσύ, ένας μπλουζίστας, απάνω στ’ Άγραφα; Καλύτερα να έβαζες τον αδερφό σου να τα παίξει που κουρδίζει με μηχάνημα, και τις έβδομες τις κάνει με το στόμα του- γιατί δεν μπορεί να τις πιάσει στη κιθάρα. Κρίμα που το εβδομήντα έφαγες έναν ολόκληρο δίσκο του Νταλάρα από βινίλιο- και από αντίδραση στα εμβατήρια της εποχής!»

Μπλουζίστας.
Που ξέρει τι (παπάδες) πιάνει στη κιθάρα, και τον σέβεται.

Ανώνυμος είπε...

1. Ο δίσκος ήταν του Καζατζίδη όχι του Νταλάρα.
2.Ήταν τιμή για την θεατρική ομάδα και την παρέα που ο Θωμάς δέχτηκε να παίξει κιθάρα.Άλλωστε όλοι εμείς όσο και να ουρλιάζουμε τα αντάρτικά πότε δεν τα παραποιήσαμε ,δεν τα παρατήσαμε... ΤΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΜΕ. Σ ύντροφε μπουζίστα που δεν ξέρω το ονομά σου εμεις γεννηθήκαμε για να ουρλιάζουμε. Εσύ γεννήθηκες φτωχέ μου ψευτοκουλτουριάρη μέσα από την ανωνυμίασου να κρίνεις τους πάντες και τα πάντα. Δεν είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ σου... Το πήρες μέσα από αυτή τη σελίδα . Ευτυχώς για σένα ΑΝΩΝΥΜΕ.

Κυριάκης Νίκος , ο υπεύθυνος για τα <>.

Ανώνυμος είπε...

(Πάρτε στίχους να παίζετε μπλουζ, και μη τσακωνόσαστε.)

Ο ΛΟΡΔΟΣ

Θα φύγω απ’ το Βαλανειό
Μόνος, με τη κιθάρα μου
Θα προχωράω- πάντα μόνος-
Να βρώ διέξοδο στις παρυφές της πόλης.
Τώρα γι αυτό δε θέλω κανένα Λόρδο για παρέα
Κάποιο μωρό θα βρώ στο δρόμο για την πόλη.

Και θα του πω- όταν θα χουμε απομακρυνθεί αρκετά
Ότι δε θέλω κανένανε τριγύρω μας.
Και θα του πω- στο δρόμο για τη πόλη
Να κάνουμε Κυβέρνηση- εκεί στις παρυφές της!
Τώρα γι αυτό δε θέλω Λόρδους δίπλα μας.

Είμαστε κυβέρνηση της χώρας- εγώ και το μωρό μου
Και θα μας φέρνουνε τα ψώνια εδώ
Στις παρυφές της πόλης!

Μπορεί να φαίνεται αστείο
Αλλά- αν το εξετάσεις- είσαι ένας Λόρδος
Με ένα μωρό για γυναίκα σου
Όταν γυροφέρνεις στις παρυφές της πόλης!

Γι αυτό δε θέλω εδώ πέρα κάνα Λόρδο
Γιατί έχω το μωρό μου- πάντα για παρέα μου.


Χρήστος Κρασάκης (μιλόρδος)

Σταμάτης Κυριάκης είπε...

Χρήστο
Ετοιμάζω σε Rythm end blues τη μουσική με την άδειά σου.

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει Σταμάτη, αλλά πάρε κι ένα Κερκυραίικο μη μπερδευτείς. Εννοείται ότι μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε, κι έχεις και την άδειά μου.

ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ

Μες του νησιού μας το σπιτάκι
Εσύ κι εγώ χωρίς φαγάκι.

Μην έχεις τσίμπλες μες τα μάτια
Μη σου στενάζουνε τα φρύδια
Ας το κορμί σου μες τα’ αλάτια
Για να το κάνουμε σαλάτα.

Ρεφρέν
Τις νύχτες τις Πανσέληνες
Πεινάμε όλοι οι Έλληνες
Και δένουμε σκοινί με πέτρα
Να πέσουμε στα δέκα μέτρα! (δις)


Μαζί μου φίνα θα περάσεις
Μόνο να ξέρεις θα πεινάσεις.

Γ.Α.Π.- ΣαραΓκούσης οι αυτουργοί
Χορτάσανε στη Πάρο
Και ‘μεις γυρνάμε νηστικοί
Ανάθεμά το χάρο.

Ρεφρέν
Τις νύχτες τις Πανσέληνες
Πεινάμε όλοι οι Έλληνες
Φέρτε σκοινί και μία πέτρα
Μπριχού μας χώσουν κι άλλα μέτρα! (δις)


Χρήστος Κρασάκης. (λόρδος… πια, ε;)

Ανώνυμος είπε...

kyrie anonyme mplouzista ektos apo ton athlio uparxei kai o geleios . ax evlabia h asheneia sou egine xronia .ax evlabia ego tha psaco na sou bro giatro . o jeftilas mpoujistas tom crasos .

Ανώνυμος είπε...

To Mπλούζ (Βlues)

Η φόρμα είναι πολύ απλή και βασίζεται στη σειρά των τριών βασικών συγχορδιών της κλίμακας που επαναλαμβάνονται διαρκώς μέσα σε μία αλληλουχία δώδεκα μέτρων (12μετρο) με τον εξής τρόπο:

Συγχορδίες: | ντο | ντο | ντο | ντο | φα | φα | ντο | ντο |
Σολ | φα | ντο | ντο |
Μέτρα: 1 2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12.

Οι στίχοι- τρεις σε κάθε στροφή με τον δεύτερο να είναι επανάληψη του πρώτου και τον τρίτο επεξηγηματικό-έχουν περιεχόμενο κοινωνικό – ερωτικό με μελαγχολική ή και περιπαικτική διάθεση, πράγμα που μας παραπέμπει στα πειραχτικά τραγούδια υπαινιγμών της Δυτικής Αφρικής. Το πιθανότερο είναι οι αρμονίες του μπλουζ να είναι ξεσηκωμένες από τους θρησκευτικούς ύμνους ή τα λαϊκά τραγούδια των αποίκων. Ο τρόπος που τραγουδιούνται όμως με το σχήμα κλήση – απόκριση, η διαρκής χρήση της «blue» τονικότητας (μία συνεχής αιώρηση ανάμεσα στη μείζονα και την ελάσσονα κλίμακα) και ο έντονος ρυθμικός χαρακτήρας είναι Αφρικάνικα.

Τα πιο αρχέγονα μπλουζ δεν είχαν ούτε την παραπάνω δωδεκάμετρη φόρμα, ούτε την συνοδεία των συγχορδιών. Ο εκτελεστής τραγουδούσε επάνω από ένα σταθερό ρυθμό, αφήνοντας όσες παύσεις τον βόλευαν, έτσι ώστε να προλαβαίνει να σκεφτεί τον επόμενο στίχο, ή επειδή έτσι τον οδηγούσε το ένστικτό του...

Πηγή: (Πολύτονον)

Συνεχίζεται.

Μπλουζίστας.