Αυτό το αμάνικο πουλοβεράκι τόφτιαξε με τη ρόκα της, τον χειμώνα που μας πέρασε. Είναι από μαλλί προβατίνας, παρακαλώ.
Η Χρυσάνθη του Κοκόλη! Η πιο γλυκειά και αισιόδοξη γυναίκα του κόσμου.
Δεν είναι ότι δεν μπορούσε να αγοράσει ένα. Απλά δεν της αρκούσε ότι κι'ότι.
Ήθελε κάτι επώνυμο.
Κανονίσαμε να την βγάλω και φωτογραφία με τη ρόκα.
Κάτι μου συνέβηκε και δεν μπόρεσα να ανέβω στο χωριό.
Ci vediamo γλυκειά μου.
4 σχόλια:
Έρημη η θάλασσα
Δείχνει τα δόντια της
Σκάει τα κύματα πάνω στα βράχια.
(Γιατί ξέρω πόσο αγαπούσες τη θάλασσα, και πόσο εκείνη σε αγαπούσε)
Έτσι θέλω να σε θυμάμαι, καλή μου φίλη.
Και σαν λεξικό με τσακισμένες τις σελίδες του στις λέξεις:
ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ
ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ
ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ.
Συλλυπητήρια Κική – Μαρία – Τασία.
Χρήστος Κρασάκης (Καβάσιλας)
Κολόνα ανάρτησης κηδειόχαρτων έχει καταντήσει το μπλογκ...κρίμα που δεν έχει άλλα νέα το χωριό...
Μαρίτσα σύνελθε
Το Βαλανειό δεν είναι για χαρούλες και τέτοια, τιμά τους νεκρούς του γιατί έτσι έχει μάθει να κάνει. Σε αυτό εξ’ άλλου, οφείλεται και η όποια φήμη του, αν υπάρχει - και αν δεν υπάρχει… ακόμα καλύτερα γιατί αυτό δείχνει ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν όλοι τα βαθύτερα νοήματα που παράγονται σε αυτό το μοναδικό χωριό.
Αυτοί που (φεύγουν) παίρνουν μαζί τους και από ένα μυστικό, και αυτό για εμάς που μένουμε (για λίγο ακόμα) είναι η αφορμή για να ψάχνουμε κάθε φορά να το ξαναβρίσκουμε και καμιά φορά- αφού το επεξεργαστούμε- να σας το χαρίζουμε!
Μην περιμένετε αστειάκια και σάτιρες από το Βαλανειό- έτσι στα καλά καθούμενα όπως στη τηλεόραση… αυτά θα τα βρείτε Μεσ’τη καλή χαρά, στις χαζοξανθές και στα δελτία των οκτώ.
Προπάντων… μη περιμένουμε από τον Σταμάτη να τα κάνει όλα- δουλεύει κι όλας ο άνθρωπος- ας γράψουμε κι εμείς.
Είναι δύσκολο… είδες;;
ΚΑΙ ΜΕΣΑ Σ’ ΟΛΑ ΠΕΘΑΝΕ ΚΙ Ο ΓΛΗΓΟΡΗΣ (ΤΟΥ ΚΑΝΑΡΗ)
Χρήστος.
Μόνο που η ανάρτηση γίνεται απο τον Σταμάτη οπότε τι να γράψουμε;
Δημοσίευση σχολίου