Βοήθησε και ο καιρός όπου καθ'όλη την διάρκεια ήταν καλός.
Γνωριστήκαμε.
Μας έδειξε και ο Ιάκωβος όλα τα δέντρα του δάσους που δεν τα γνωρίζαμε.
Μιλήσαμε και για την ιστορία της περιοχής και για τους μυθους της.
Πήρε και φωτογραφίες ο Δημήτρης με εκείνον τον μοναδικό τρόπο που βλέπει τα πράγματα.
Πειράξαμε και την Kate Koul.
Μιλήσαμε και για την μουσική.
Χαρήκαμε το φαγητό και την ξεκούραση δίπλα στο ένα απο τα δύο ποτάμια της περιοχής.
Γίναμε έξαλλοι με τις μούργες που είχαν ρίξει στο άλλο ποτάμι και το νερό κατέβαινε μαύρο.
Καταραστήκαμε τον Δήμαρχο Φαιάκων για τα σκουπίδια που υπήρχαν στο Βενετσιάνικο γεφύρι κάτω απο το Σωκράκι.
Μαζέψαμε και αρκετές σακκούλες σκουπίδια απο τον δρόμο.
Δώσαμε ραντεβού για καινούργιες συναντήσεις.
Η μουσική απο το βιντεάκι είναι ένα απόσπασμα απο το δεύτερο μέρος του έργου
William tell του Gioachino Rossini
Τα δύο ποτάμια που θα τροφοδοτήσουν με νερο την τεχνητή λίμνη απο όπου θα υδρεύεται η Κέρκυρα .
Στο πρώτο εξακολουθούν να ρίχνουν μούργες ελαιουργείων με αποτέλεσμα να καταστρέφουν την ζωή του ποταμιού και να καταλήγουν τα απόβλητα των ελαιουργείων στο Σιδάρι, στην θάλασσα.
Οι Δήμαρχοι της περιοχής και ο Κος Νομάρχης μπορούν να μας απαντήσουν πότε θα σταματήση το έγκλημα?
Εκτός απο την καταστροφή του Τεμπλονίου και της Λευκίμμης σκοπεύουν να καταστρέψουν και την δική μας περιοχή?
Γιατί, απο ότι φαίνεται, για να κάνουν κάτι δημιουργικό δεν φαίνονται ικανοί.
9 σχόλια:
Το 1971 έκανα την ίδια διαδρομή με
το Γάλλο τον Πήτερ. Αυτος είχαι
ξεμείνει στα χωριά κάνα δύο χρόνια.
Τα επισκέπτονταν από αυτά τα μονοπάτια και τα ήξερε όλα.
Μέσα σε ενα γουόκμαν ειχαι μια κασέτα με τη 4 συμφωνία του Μέντελσον και αυτό ακούγαμε.
Και τότε η ίδια ομορφιά,η ίδια..οχιά, τα ίδια σκουπίδια και
περισσότερες μούργες..Εκεί έβγαλε
τη κασέτα του Μέντελσον κι έβαλε
το Atom Heare Mother των Pink Floyd.
Όταν φθάσαμε στο χωριό,σούρουπο,
βρήκαμε καμιά δεκαριά Βαλανίτες
κάτω από τον Αγιάκουβο να κοιτάζουνε κατά τσου Μαλακιούς αποσβολωμένοι:
Ένα περίεργο ηλιοβασίλεμα που
έμοιαζε νάχει πάρει φωτιά όλη
η περιοχή..Ύστερα από λίγο ρωτάει
κάποιος τον Πήτερ: Εσύ σε τί πιστεύεις, ορέ Πέτρο;
Και ο Πέτρος έδειχνε κατά τσου
Μαλακιούς.
Χρήστος Κρασάκης.
Η ειρωνεία , αγαπητέ Χρήστο, είναι ότι ενώ έχουμε υποχρεώσει την οχιά να ζεί δίπλα στο ποτάμι με τις μούργες, ενω έχουμε εξαφανίσει τσου κάρλακες, τα χέλια και την υπόλοιπη ζωή του ποταμιού, ενώ έχουμε εξαφανίσει (με τους ψεκασμούς) τους λαγούς(κατα συνέπεια αλεπούδες και τσακάλια).
Τό λάδι είναι λιγότερο και χειρότερης ποιότητας απο πρίν.
Τουλάχιστον αυξάνωνται αυτοί που αγανακτούν με τα "ανδραγαθήματα" μας.
Έχουμε μια μικρή ελπίδα.
συγκινητικότατος!
ωραίος ο περίπατος, ωραία η ξαπλα και το αβγουλάκι κατάχαμα, ωραία και η γνωριμία με τα παιδιά!
Μπράβο ! Πολύ καλή η πρωτοβουλία σου Σταμάτη... να ξαναγίνει!
Η άγνωστη Κέρκυρα μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις ακόμα( εμάς τους ξένους).
Το τοπίο ήταν καταπληκτικό . Όσο για τη μούργα στο ποτάμι επικοινώνησα με τον πρόεδρο του περιβαλλοντικού συλλόγου και μου είπε πώς έχουν γίνει πολλές καταγγελίες , όλοι γνωρίζουν το πρόβλημα αλλά ...κωφεύουν.
Μάλλον η πριγκίπισσα γκρεμίστηκε στης " Μούλας το πήδημα" γιατί μάντεψε την επερχόμενη κατάντια του τόπου που θα επέφεραν οι μελλοντικές γενιές των τοπικών αρχόντων.
Ανώνυμε Ευχαριστώ
Μπορεί ο καθένας να πάρει την επόμενη πρωτοβουλία και να ακολουθήσουμε.
Εάν υπάρχει καμιά ιδέα να την βάλουμε σε εφαρμογή.
Έχω στείλει καταγγελία στους αρμόδιους για τις μούργες και περιμένω απάντηση.
Το πιθανότερο είναι να περιμένω για πολύ.
σαν τον συνταγματάρχη που πλέον δεν περιμένει γράμμα από πουθενά!
Αχ, φίλε μου ανώνυμε. Τώρα που το
είπες στον πρόεδρο...σωθήκαμε!
Η μισή Ελλάδα είναι πρόεδροι..
Οι άλλοι μισοί περιμένουμε
να γίνουμε κι εμείς...
Όσο για τη πριγκίπισσα.. μα, αυτή
ήτανε ερωτευμένη, αν θυμάμαι καλά,
και θα γινόντανε και αυτή μετά.. πρόεδρος.
Αλλά δε πρόκαμε..
Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ
ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ:
..ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΟΥΜΕ.
(Και ύστερα γλέπουμε!!)
Χρήστος Κρασάκης
Χρήστο
Ερωτευμένοι είμασται αλλά χωρίς ανταπόκριση (προς το παρόν ελπίζω).
Υπαρχουν ωστόσο και αρκετοι γνωστοί μου που δεν περιμένουν να γίνουν πρόεδροι.
Μαρία
Ακριβώς σαν τον συνταγματάρχη του Μαρκές.
Η σαν εκείνον που περίμενε τον Γκοντώ.
Δημοσίευση σχολίου