Αποχαιρετισμός στον Καπαντρία Γράφει ο Χρήστος Κρασάκης (Καβάσιλας)
Έφυγε και ο τελευταίος της παρέας που μας έμαθαν να τραγουδάμε, τα ‘τραγούδια του Θεού.’ Μπορεί, και χωρίς να το καταλάβαιναν, μα δεν έχει σημασία.
Προσπάθεια έκαναν να επικοινωνήσουν με τη Δημιουργία εκείνοι, προσπάθεια κάνουμε κι εμείς. Αυτό έχει σημασία!!
Γυρίσαμε τον κόσμο όλο από τότε, με αυτή τη σπίθα μέσα στη ψυχή μας. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε ούτε κι εμείς, τώρα.
Περάσαμε, και περνάμε από σαράντα κύματα, φυσώντας το ‘Μαγεμένο Αυλό’ που μας χάρισαν, αυτοί οι δικοί μας άνθρωποι!!
Δε θέλω να πω ότι έκανε θαύματα τούτος ο ‘αυλός’. Λέω πως είναι καλύτερα να τον έχεις και να πορεύεσαι, παρά να μην έχεις τίποτα.
Λέω πράγματα κοινότυπα, που όλοι τα ξέρουμε, αλλά είναι καλό να τα θυμόμαστε πιο συχνά.
Και να τους ευχαριστούμε, που μας άφησαν…ουσία, και ας μη μας άφησαν…περί – ουσία.
Καλό σου ταξίδι ‘Μπαμπούλη.’
